Alfa Romeo 156 2.0 JTS - MG ZT 1.8T
Tα εντυπωσιακά σε μέγεθος ελαστικά προσφέρουν στο μεγάλο MG πολύ καλή πρόσφυση στις στροφές, όπου, όμως, κυρίως λόγω διαστάσεων και βάρους, δε βρίσκεται στο στοιχείο του. Tο βρετανικό αυτοκίνητο αποδίδει καλά στις ανοικτές καμπές του αυτοκινητόδρομου, των οποίων τα τόξα διαγράφει με παραπάνω από ικανοποιητική ακρίβεια.
Όταν η καταξιωμένη Alfa Romeo 156, και μάλιστα στην προσφάτως ανανεωμένη εκδοχή της,
συναντά το κορυφαίο MG με τον κωδικό ZT, τότε μιλάμε για μια αναπάντεχη μάχη.
AΠO την πρώτη στιγμή που εμφανίστηκε, η 156 αποτέλεσε μια ξεχωριστή παρουσία στην
κατηγορία των μεσαίων οικογενειακών. Δεν ήταν μόνο η εξωτερική εμφάνιση που έκανε το
ιταλικό αυτοκίνητο να ξεχωρίζει, αλλά και τα οδικά του χαρακτηριστικά, που
επαναπροσδιόρισαν τη σύγχρονη εκδοχή της σπορ μπερλίνας. Bασισμένη στην επιτυχία της 156
σε διεθνές επίπεδο, η Alfa Romeo κατάφερε να εισέλθει με αξιώσεις στον 21ο αιώνα, σε μια
περίοδο ομολογουμένως δύσκολη για τον ιταλικό όμιλο της Fiat, στον οποίο ανήκει και η
μπολονέζικη φίρμα. Aντιθέτως, το MG ZT, το βρετανικό σεντάν που εμφανίστηκε στη διεθνή
σκηνή το 2001 βασισμένο στο Rover 75 και αποτέλεσε μια διαφορετική προσέγγιση για ένα
σπορ-μεσαίο οικογενειακό, παραλίγο να εξαφανιστεί τελείως από την αγορά. Aιτία, η κρίση
στην οποία περιέπεσε ο όμιλος MG-Rover το 2000, όταν η BMW ανακοίνωσε πως θέλει να
απαλλαγεί από αυτόν. Tελικά, με τη βοήθεια του Βρετανών επενδυτών η MG-Rover διατηρήθηκε
ζωντανή, ανασυντάχθηκε και ατενίζει με κάποια αισιοδοξία το μέλλον. Tο πρώτο MG ZT,
λοιπόν, που εμφανίστηκε λίγο αργότερα απ? ό,τι είχε αρχικά προγραμματιστεί, διέθετε
κινητήρα V6 2,5 λίτρων (με απόδοση 190 ίππων), χωρητικότητα απαγορευτική για κάποιες
αγορές της Eυρώπης. Έτσι, η εταιρεία αποφάσισε να προσθέσει μια ακόμη έκδοση, αυτή των
1.800 κ.εκ. με τούρμπο, η οποία πρόσφατα έφτασε στη χώρα μας. H άφιξη του βρετανικού σπορ
σεντάν συνέπεσε με το λανσάρισμα στην ελληνική αγορά της ανανεωμένης 156 και η έκδοση JTS
της τελευταίας «ταίριαξε» τόσο σε απόδοση (στην περιοχή των 160 ίππων) όσο και σε τιμή
αγοράς...
Ξεχωριστή εμφάνιση
Eξωτερικά, και τα δύο αυτοκίνητα προσεγγίζουν την κατηγορία γοήτρου, αλλά με διαφορετικό
τρόπο. H μεν 156 ήταν εκ προοιμίου ένα αυτοκίνητο που σχεδιάστηκε γι? αυτόν ακριβώς το
σκοπό. Έτσι, και η ανανεωμένη της έκδοση -διά χειρός Tζουτζάρο- εξακολουθεί να είναι μια
κομψή μπερλίνα, με γραμμές που θα μπορούσαν άνετα να υιοθετηθούν από ένα κουπέ
αυτοκίνητο. Για την περίσταση, η καινούργια 156 απέκτησε ένα νέο εμπρός τμήμα -καινούργια
μάσκα και προφυλακτήρα-, ενώ επανασχεδιασμένα είναι και τα εμπρός φωτιστικά σώματα. Πέραν
αυτών, η ανανέωση της υπόλοιπης εξωτερικής εμφάνισης περιορίζεται σε κάποιες λεπτομέρειες
στα πίσω φωτιστικά και στον προφυλακτήρα. Kαι στο εσωτερικό του αυτοκινήτου οι αλλαγές
είναι διακριτικές, αφού έχουν βελτιωθεί ορισμένα υλικά και έχουν προστεθεί κάποια
στοιχεία εξοπλισμού, αλλά συνολικά η εικόνα παραμένει οικεία.
Aντίθετα με τους Iταλούς, οι Bρετανοί της MG έκαναν πολύ περισσότερη δουλειά για να
μετατρέψουν το κάπως ρετρό σε εμφάνιση Rover 75 σε ένα αυτοκίνητο με σπορ χαρακτήρα. Για
το λόγο αυτό προστέθηκαν εκτεταμένοι προφυλακτήρες με πλαϊνούς αεραγωγούς, νέα μάσκα,
πλαϊνά μασπιέ, καθώς και εντυπωσιακοί τροχοί 18 ιντσών. Δέρμα και χρώμιο κυριαρχούν στο
εσωτερικό του βρετανικού αυτοκινήτου, όπου δεσπόζει το σχετικά μεγάλο σε διαστάσεις
τιμόνι και τα ευανάγνωστα, όσο κι ασυνήθιστα όργανα ελέγχου.
Eπί του προκειμένου, λοιπόν, έχουμε να κάνουμε με δυο σπορ μπερλίνες που διαφέρουν σε
διαστάσεις, αλλά όχι σε χαρακτήρα, κάτι που φανερώνει και η εξωτερική τους εμφάνιση. Kαι
παρόλο που σε αυτή την κατηγορία οι χώροι επιβατών και αποσκευών πιθανόν παίζουν
δευτερεύοντα ρόλο, οφείλουμε να τονίσουμε πως στο συγκεκριμένο τομέα το βρετανικό σεντάν
υπερτερεί αισθητά, προσφέροντας σημαντικά μεγαλύτερους χώρους για τα γόνατα των επιβατών
τού πίσω καθίσματος και αρκετά μεγαλύτερο χώρο αποσκευών. Πράγμα φυσιολογικό, αφού το MG
είναι κατά 30 εκατοστά μεγαλύτερο σε συνολικό μήκος και κατά 15 σε μεταξόνιο.
Undercover
Το γράμμα «J» που προστέθηκε στα γνωστά αρχικά Twin Spark, που χρησιμοποιεί η Alfa Romeo
εδώ και χρόνια -από την εποχή των 155-, φανερώνει μια τεχνολογική καινοτομία που πρόσφατα
εφάρμοσε το ιταλικό εργοστάσιο. Πρόκειται για ένα σύστημα άμεσου ψεκασμού που
αντικατέστησε το συμβατικό έμμεσο σύστημα των TS κινητήρων και προς το παρόν εφαρμόζεται
μόνο στη δίλιτρη εκδοχή τους. Σύμφωνα με το εργοστάσιο, η καινοτομία αυτή βοηθά στην
αύξηση της ιπποδύναμης κατά 10 ίππους (165 από 155) αλλά και της μέγιστης ροπής, ενώ
ταυτόχρονα περιορίζονται οι ρύποι και η κατανάλωση. Αυτά τουλάχιστον λέει η θεωρία. Στην
πράξη, όμως, ο συγκεκριμένος κινητήρας δε φαίνεται να ανταποκρίνεται στις προδιαγραφές
του εργοστασίου, αφού δεν ξεπερνά τους 150 ίππους στο δυναμόμετρο. Είναι, μάλιστα, ο
τρίτος της σειράς που πέρασε από τη διαδικασία αξιολόγησης στο δυναμόμετρο του περιοδικού
και ο τρίτος που απέτυχε να ανταποκριθεί στις προδιαγραφές του. Η πρώτη -ανεπίσημη-
εκδοχή από το εργοστάσιο αναφέρει πως αιτία είναι η ποιότητα του καυσίμου και το ζήτημα
συνεχίζει να ερευνάται. Αναμείνατε...
Με 15 ίππους λιγότερους, λοιπόν, είναι φυσιολογικό το ότι δεν καταφέραμε να πετύχουμε
καλύτερο χρόνο από τα 9,3΄΄ στην επιτάχυνση από στάση έως τα 100 χλμ./ώρα, τιμή χειρότερη
της εργοστασιακής. Αντιστοίχως, για τα πρώτα 400 μ. η νέα 156 JTS χρειάστηκε 16,6΄΄, ενώ
για τα 0-1.000 μ. 30,6΄΄. Συνολικά και πέρα από τους αριθμούς η δίλιτρη 156, ενώ δίνει
υποσχέσεις με την απόκρισή της στις χαμηλές και μεσαίες στροφές περιστροφής του κινητήρα
της με λογική χρήση του πεντάλ του γκαζιού, δεν ανταποκρίνεται το ίδιο δυναμικά όταν η
κλίμακα του στροφομέτρου ξεπερνά τις 4.000 σ.α.λ. Αυτά τα χαρακτηριστικά λειτουργίας του
κινητήρα είναι αντιστρόφως ανάλογα της προηγούμενης έκδοσης TS - χωρίς, δηλαδή, το
σύστημα άμεσου ψεκασμού. Σε αυτή την έκδοση το 4κύλινδρο σύνολο δίσταζε στις μεσαίες,
αλλά καθάριζε στις υψηλές στροφές, προσφέροντας μάλιστα και ένα σπορτίφ ήχο, που
απουσιάζει από τη νέα του εκδοχή.
Στον τομέα του κινητήρα, οι Bρετανοί μηχανικοί της MG «ψάχτηκαν» λιγότερο από τους
Iταλούς συναδέλφους τους. Εδώ, λοιπόν, δεν έχουμε παρά την προσθήκη ενός υπερσυμπιεστή
εξάτμισης χαμηλής πίεσης στο γνωστό σύγχρονο 4κύλινδρο κινητήρα VVC της σειράς Κ. Με τη
βοήθειά του η απόδοση φτάνει τους 160 ίππους, τιμή που επιβεβαίωσε και με το παραπάνω η
μέτρηση στο δυναμόμετρο. Έτσι, το βρετανικό σεντάν επιτυγχάνει σχεδόν ταυτόσημες
επιδόσεις με την Alfa Romeo 156 JTS, παρότι είναι πάνω από 300 κιλά βαρύτερο! Θα λέγαμε,
μάλιστα, πως από τη μέση της κλίμακας του στροφομέτρου και μετά το βρετανικό αυτοκίνητο
«ξεκολλάει» δείχνοντας το δρόμο στο ιταλικό. Η εν γένει απόδοση του συγκεκριμένου
κινητήρα της MG φανερώνει πως οι κινητήρες τούρμπο, έχοντας λύσει πολλά από τα προβλήματα
του παρελθόντος, ειδικά στον τομέα της καθυστέρησης απόκρισης και της απότομης παροχής
ισχύος, μπορούν πάντα να αποτελέσουν μια απλή και σίγουρη λύση αναβάθμισης των επιδόσεων
με σχετικά χαμηλό κόστος.
Θεωρία και πράξη
Οι επιδόσεις σίγουρα αποτελούν ένα σημαντικό κεφάλαιο για κάθε αυτοκίνητο, περισσότερο
σημαντική, όμως, κατά την άποψή μας, παραμένει η οδική συμπεριφορά. Εδώ, η υλοποίηση της
Alfa Romeo αποτελεί παράδειγμα προς αντιγραφή. Τα πάντα ξεκινούν από το γρήγορο και
ακριβέστατο σύστημα διεύθυνσης, που εξακολουθεί να διατηρείται και στη δεύτερη γενιά της
156. Με τους εμπρός τροχούς να «διαβάζουν» το δρόμο και την ουρά κολλημένη στην άσφαλτο,
η 156 είναι ένα αυτοκίνητο που χαίρεσαι να το οδηγείς στις στροφές. Η συμπεριφορά της
είναι πάντα ουδέτερη και το ζύγισμα εξαιρετικό, ενώ τα P Zero Rosso της Pirelli αποτελούν
εγγύηση για την πρόσφυση. Συνολικά, το πακέτο συστήματος διεύθυνσης-αναρτήσεων φαίνεται
έτοιμο να αντεπεξέλθει σε πολύ μεγαλύτερη ιπποδύναμη από αυτή που απελευθερώνει το
δίλιτρο σύνολο της έκδοσης JTS. Aντιθέτως, ένα σημείο που δε μας ικανοποίησε απόλυτα
προέρχεται από το σύστημα πέδησης. Τα φρένα της νέας 156, ενώ προσφέρουν πολύ καλή
αίσθηση, δε βρίσκονται στο ίδιο επίπεδο όσον αφορά την αποτελεσματικότητα, επιτυγχάνοντας
τιμές μέσου όρου στις μετρήσεις μας.
Έχοντας ως βάση το καλό πλαίσιο του Rover 75 (είναι το μόνο από αυτά που χρησιμοποιεί η
εταιρεία το οποίο εξελίχθηκε με τη βοήθεια της BMW), η MG, το σπορ παρακλάδι της
βρετανικής εταιρείας, προέβη σε αρκετές τροποποιήσεις, ώστε να δώσει στο αυτοκίνητο τον
απαιτούμενο χαρακτήρα. Για το σκοπό αυτό υιοθετήθηκαν σκληρότερα ελατήρια και αμορτισέρ
και στα τέσσερα άκρα, καθώς και αντιστρεπτικές ράβδοι μεγαλύτερης διαμέτρου. Παράλληλα,
αλλάχθηκε και η κρεμαγιέρα με μια πιο γρήγορη (κάτι λιγότερο από τρεις στροφές από τέρμα
σε τέρμα), ενώ χρησιμοποιήθηκαν και τεράστιοι αλουμινένιοι τροχοί 18 ιντσών, που φέρουν
ελαστικά Michelin Pilot Sport διαστάσεων 225/45. Το σύνολο πράγματι απέκτησε σπορ οδικά
χαρακτηριστικά, σε καμία περίπτωση όμως δεν μπορεί να πλησιάσει τη χαρισματική στον τομέα
αυτό 156.
Το βαρύ σεντάν, βέβαια, στέκεται καλά στο δρόμο και έχει μεγάλα περιθώρια πρόσφυσης, δε
διαθέτει όμως την ευελιξία που απαιτείται, ώστε να ακολουθήσει το ιταλικό αυτοκίνητο στα
κλειστά κομμάτια. Γενικά η συμπεριφορά του είναι υποστροφική -ειδικά στις εξόδους των
κλειστών στροφών και με το γκάζι πατημένο-, αλλά το άνοιγμα της τροχιάς έρχεται σταδιακά
και με έναν τρόπο, θα λέγαμε, «νωχελικό», που διορθώνεται εύκολα με ένα στιγμιαίο άφημα
του γκαζιού. Tο αυτοκίνητο βρίσκεται στο στοιχείο του στην εθνική οδό και στις ανοικτές
καμπές της, τις οποίες ακολουθεί με χαρακτηριστική ευκολία και σταθερότητα, παρά τις
κάποιες αντιδράσεις στο σύστημα διεύθυνσης στις εγκάρσιες ανωμαλίες - χαρακτηριστικό όλων
σχεδόν των αυτοκινήτων με μεγάλους τροχούς και χαμηλοπρόφιλα λάστιχα. Eκεί που το μεγάλο
MG παίρνει σχεδόν άριστα είναι στα φρένα, κυρίως στον τομέα της αποτελεσματικότητας. Oι
τεράστιοι αεριζόμενοι δίσκοι που έχει τοποθετήσει το εργοστάσιο βοηθούν ώστε να
επιτευχθούν κορυφαίες τιμές επιβράδυνσης και ελάχιστη κούραση, παρότι η αίσθηση στο
πεντάλ θα μπορούσε να είναι καλύτερη.
Aντί επιλόγου
Eν κατακλείδι, έχουμε να κάνουμε με δύο σεντάν, τα οποία -με γνώμονα τη στενή έννοια των
εξωτερικών τους διαστάσεων- δεν ανήκουν ακριβώς στην ίδια κατηγορία. Eφόσον, όμως, σε
αυτή την αποκαλούμενη και «εξέκιουτιβ» υποομάδα των μεσαίων οικογενειακών οι χώροι είναι
δευτερευούσης σημασίας, δεν πρόκειται να βαρύνουν την επιλογή μας.
Mε δεδομένη, μάλιστα, την ισοπαλία στο κόστος κτήσης, τελικά το γόρδιο δεσμό της επιλογής
ανάμεσα στη νέα Alfa 156 JTS και το MG ZT καλείται να λύσει το βασικό εκείνο κριτήριο που
έχει να κάνει με την απόλαυση στην οδήγηση. Mπορεί, λοιπόν, το MG ZT -το καλύτερο Rover
που έχουμε οδηγήσει μέχρι σήμερα- να προηγείται στον τομέα των επιδόσεων, όμως η επιλογή
μας γέρνει προς τη νέα Alfa Romeo 156, κι αυτό γιατί, όπως και η προκάτοχός της, είναι
ένα αυτοκίνητο πρότυπο οδικής συμπεριφοράς, σε όλα τα επίπεδα, που θα σχηματίσει ένα
μόνιμο χαμόγελο στο πρόσωπο του οδηγού._ 4T
Alfa Romeo 156 2.0 JTS
Yπέρ
Oδική συμπεριφορά
Θέση οδήγησης
Kατά
Xώροι
Aπόκριση κινητήρα στις υψηλές στροφές
MG ZT 1.8T
Yπέρ
Eπιδόσεις
Xώροι
Aποτελεσματικότητα φρένων
Kατά
¶νεση αναρτήσεων
Kατανάλωση